Εξάλλου η Ψυχή του Χριστού, ενωμένη με τη Θεότητα του Λόγου, ως αναμάρτητη και θεωμένη, δεν ήταν καθόλου υπεξούσια στον εξουσιαστή όλων των ανθρωπίνων ψυχών Άδη. Εκούσια όμως και αυτεξούσια κατήλθε ο Χριστός σ’ αυτόν «και τοις εν φυλακή (του Άδη) πνεύμασι πορευθείς εκήρυξε… και νεκροίς ευηγγελίσθη», όπως αποκαλύπτει ο Απ. Πέτρος (Α΄ Πέτρ. 3, 19 και 4, 6). Μέχρι τη στιγμή εκείνη «εν φυλακή», δηλ. αιχμάλωτοι και «πεπεδημένοι» ως αμαρτωλοί, «πεπραμένοι υπό την αμαρτίαν» (Ρωμ. 7, 14), εξαιτίας του προπατορικού αμαρτήματος, ήσαν όλοι νεκροί.
Ακόμη και οι Δίκαιοι και οι Προφήτες και οι ευσεβείς γενικά της Π. Δ. ήσαν «εν φυλακή», αλλά σε θέση και κατάσταση «κρείττονα» από τους απίστους και ασεβείς. Αυτοί διέμεναν στην είσοδο, στον «προκαταρκτικό» Άδη, αναμένοντας ακριβώς την έλευση και σ’ αυτούς του Λυτρωτή, που είχαν προκηρύξει οι Προφήτες και τελευταίος «χαίρων ευηγγελίσατο και τοις εν Άδη» ο Τίμιος Πρόδρομος.
Όπως και οι άλλοι σωτηριώδεις σταθμοί του απολυτρωτικού έργου του Κυρίου είχαν προφητευθεί, έτσι και η Κάθοδός Του στον Άδη, η οποία και προκηρύσσεται ως θρίαμβος ακριβώς του βασιλέως Χριστού. «Ανοίγονται δε σοι φόβω πύλαι θανάτου, πυλωροί δε Άδου ιδόντες σε έπτηξαν;» (=ετρόμαξαν), ερωτά-αποκαλύπτει ο Θεός-Λόγος στον Ι΄βω (38, 17. Πρβλ. Ψαλμ. 15, 10· 29, 4· 67μ 19· Ωσ. 13, 14· Ησ. 14, 9-15· 45, 2· 49, 8-9· Πραξ. 2, 27-31 και 13, 34-37· Εφ. 4, 8-9 κ.α.). Σαφέστατα όμως προείπε και ο Ίδιος ο Θεάνθρωπος την τριήμερη Ταφή και Κάθοδό Του στον Άδη ως «σημείον»-θαύμα ήδη προεικονισμένο. Δηλ. «εν τη κοιλία του κήτους», που κατάπιε τον Προφήτη Ιωνά, αλλά και τον «εξέβαλε» μετά τριήμερο σώο και αβλαβή (Ιωνά 2, 1-11· Ματθ. 12, 40· πρβλ. και Ιω. 2, 18-22).
Αλλ’ όμως δεν εσώθηκαν όλοι οι δέσμιοι του Άδη, παρά μόνο όσοι επίστευσαν, όλοι δηλ. οι προ του Νόμου και μετά το Νόμο ευσεβείς και δίκαιοι. Αλλά και όσοι κατά την επί γης ζωή τους είχαν κάποια σπέρματα ευσεβείας και αρετής, που αναβλάστησαν με την ανατολή στον Άδη του Ηλίου της Δικαιοσύνης. Ακόμη επίστευσαν και εσώθηκαν και πολλοί εθνικοί και ειδωλολάτρες και πολλοί φιλόσοφοι. Όλους αυτούς ελευθέρωσε απ’ τα δεσμά του Άδη ο Λυτρωτής και μετέφερε στον Παράδεισο, που ως Θεός είχε πριν εγκαινιάσει εισάγοντας σ’ αυτόν τον ευγνώμονα Ληστή, όπως διδάσκουν οι Άγιοι Πατέρες.
Μετά τριήμερη παραμονή στον Άδη η θεοϋπόστατη Ψυχή του Κυρίου επέστρεψε στο νεκρό, αλλ’ αδιάφθορο Σώμα Του. Τότε, με ενωμένο και πάλι το Σώμα με τη θεοϋπόστατη Ψυχή Του, ο Θεάνθρωπος αναστήθηκε ως ένδοξος Νικητής του Θανάτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.